Na jarenlang verwend te zijn geweest met tikki takka voetbal, kampioenschappen, een unieke bekertitel met de F8-1 in het district West I, voetballen tegen grote amateurclubs als AFC Amsterdam en Zeeburgia, mooie aanvallen en dito goals was het dit jaar even wennen. De jongens van de O11-1 vervroegd door naar de O13. Niet voetballen tegen leeftijdsgenootjes, maar jongens die een jaar langer erwtensoep en boerenkool met spek hebben kunnen eten. Niet voetballen op een half veld 8-8 waar je al bijna vanaf de middenlijn met een verwoestend schot kan scoren maar op een groot veld 11-11, waarbij je na een lange sprint als rechtsback nog aan het tweede deel van het veld moet beginnen. Niet voetballen tegen FC Volendam waar Wim Jonk langs het veld staat en waar je na afloop op de foto met je team gaat in Volendamse klederdracht, maar voetballen tegen clubs in de regio met bekende namen als Elinkwijk, UVV en De Meern.

De tien wedstrijden voor de kerst waren pittig. Na een moeizame start met 4 nederlagen op rij en wedstrijden die je beter snel kunt vergeten, herpakten de mannen en dame zich knap. Punten werden bij elkaar gesprokkeld, passes op het grote veld kwamen steeds beter aan en af en toe werd ook de doelman van de tegenpartij verschalkt met een fraaie goal. Resultaat: 7e van de 11, net achter Zwaluwen Utrecht JO13-1, net voor UVV JO13-2. Dertien punten in totaal, 21 doelpunten voor en 30 tegen. Tijd om de accu op te laden en te genieten van de winterstop en de kerstvakantie.

Afgelopen zaterdag stonden we na een paar veelbelovende oefenwedstrijden in de winterstop ouderwets met een grote schare trouwe voetbalvaders en -moeders langs de kant voor de start van de 2e seizoenshelft. Jonathan JO13-3 tegen Sporting Almere JO13-1. Hoopvol als altijd. Tikkeltje afwachten na de wisselende 1e seizoenshelft. Al vrij snel ontspon zich een heerlijke wedstrijd. Het was al snel duidelijk dat de winterstop de mannen goed had gedaan. Het grote veld leek wel weer een half veld geworden te zijn. In de kerstvakantie waren kennelijk kilo’s erwtensoep en boerenkool weg gehapt. Moritz vloog weer door de lucht als nooit voren. Friso, Sam en Ruben gooiden de ene naar de andere vlijmscherpe tackle eruit en gaven het idee dat niet zij maar hun tegenstander een jaar jonger was. Tijn stond als een kasteelheer te verdedigen en combineerde dat met heerlijke diepe ballen als Frank de Boer in zijn beste dagen. Sietse wist in de laatste minuut op miraculeuze wijze een bal van de lijn te halen terwijl het hele team van Sporting Almere al feestvierend aan het teruglopen was naar de eigen helft. Huib had gelukkig met oud en nieuw niet al zijn kruit verschoten en lanceerde de ene naar de andere poeier op de goal met als klap op de vuurpijl een goal waarbij hij zo lang in de lucht bleef hangen dat het publiek zich op een gegeven zich zorgen begon te maken of hij wel nog weer omlaag zou komen.

Miguel, Tim en Adam bepaalden het tempo en ritme op het middenveld en aanval en strooiden met de ene mooie pass naar de andere. Voorin gaven Nouafel en Casper schwung aan het team door soms de bal vast te houden voor de kaats, dan weer de diepte te zoeken om de tegenstander uit elkaar te spelen, waarbij de prachtige corner van Casper waaruit Huib scoorde niet onvermeld mag blijven. Nadat na 60 minuten de storm was gaan liggen en het fluitsignaal van de scheidsrechter had geklonken stond er 2-1 voor Jonathan O13-3 op het scorebord. Wat een heerlijke wedstrijd. Wat was het ouderwets genieten bij de start van de 2e seizoenshelft. En dat alles ook nog eens in de wetenschap dat twee belangrijke sterkhouders van het team er helaas niet bij konden zijn. Guus die indachtig zijn alter ego Het Slangenmens helaas op dit moment in de lappenmand zit en Anouk die gelijk aan clubliefde het clubbelang boven het teambelang had gesteld door mee te doen met de JO13-1. Ik kan niet wachten tot het weer zaterdag is…

Een voetballiefhebber